دانشمندان ناسا نگران برخورد شهاب سنگی به طول 300 متر به زمین هستند.
به گزارش عصر ایران : دانشمندان تخمین زده اند كه این جرم آسمانی كه " آپوفیس" نام دارد در سال 2029 از فاصله 30 هزار كیلومتری رد شده و به زمین برخورد نخواهد كرد. اما نگرانی دانشمندان این است كه این شهاب سنگ پس از اینكه به سمت خورشید حركت كند ،در اثر نیروی مغناطیسی این ستاره تغییر مسیر داده و مجددا به سمت زمین خواهد آمد. تخمین دانشمندان این است كه آپوفیس در سال 2036 و پس از تغییر جهت احتمالا به نقطه نامعلومی از زمین برخورد خواهد كرد .
اگر این جرم آسمانی به منطقه ای اقیانوسی از زمین برخورد كند احتمال یك "سونامی" بسیار شدید می رود و در صورتی كه به نقطه ای از زمین برخورد كند تاثیراتی همچون یك زلزله 8 ریشتری خواهد داشت كه اثر تخریبی آن 65 هزار برابر بمب اتمی خواهد بود كه در سال 1945 در شهر هیروشیما منفجر شد. در این صورت در شعاع 300 كیلومتری هیچ موجود جانداری باقی نخواهد ماند. دانشمندان سرعت حركت این شهاب سنگ در صورت برخورد با زمین را 50 كیلومتر در ثانیه تخمین زده اند. نگرانی دیگر آنها از برخورد آپوفیس به زمین ،تاثیرات جوی و زیست محیطی پس از این برخورد خواهد بود. ممكن است در اثر شدت این برخورد تغییراتی در جو زمین همچون غبار شدید به وجود آید كه نور رسانی خورشید را با اختلال مواجه كند.
نگرانی دیگر دانشمندان در سال های اخیر از فاصله گرفتن ماه از زمین است . قمر ماه هر ساله حدود 4 سانتی متر از زمین دورتر می شود و این دوری سبب می شود كه از سرعت حركت وضعی زمین (حركت زمین به دور خودش ) كاسته شود . نگرانی دانشمندان این است كه هر چه سرعت حركت زمین به دور خودش كمتر شود نیمكره ای بیشتر در معرض نور خورشید خواهد بود و نیمكره ای كمتر و این با گرم تر بودن نیمكره ای از زمین و سردتر شدن نیمكره ای دیگر ،اكو سیستم طبیعی زمین را به هم خواهد زد.
این نگرانی ها جدای از نگرانی هایی است كه در اثر افزایش تصاعدی گازهای گلخانه ای و گرمایش زمین ، این كره خاكی قابل حیات را در معرض تهدید قرار داده است. دمای زمین به نسبت 100 سال پیش بیش از 4 در جه گرم تر شده است و تخمین شده می شود كه اگر اقداماتی جدی در كاهش تولید گازهای كربنیك صورت نپذیرد تا پایان قرن حاضر پدیده های طبیعی همچون قطب ها و تمامی جانداران ساكن در آنها در معرض تهدید جدی خواهند بود 125 میلیون سال قبل برخورد یك شهاب سنگ عظیم به زمین علاوه بر اینكه نسل جاندارانی همچون دایناسورها را منقرض كرد باعث ایجاد یك عصر یخبندان چند صد هزار ساله شد كه اكثر موجودات زمین را منقرض ساخت. اگر مسیر حركت این شهاب سنگ به خوبی قابل پیش بینی و اندازه گیری باشد امید دانشمندان این است كه بتوانند با شلیك موشك هایی مسیر آن را عوض كرده و مانع برخورد آن با زمین شوند . اما نگرانی اصلی این است كه پس از عبور این شهاب سنگ ازفاصله 30 هزار كیلومتری زمین در سال 2029 ، مسیربازگشت مجدد آن به زمین در سال 2036 كمتر قابل پیش بینی است. .
اگر این جرم آسمانی به منطقه ای اقیانوسی از زمین برخورد كند احتمال یك "سونامی" بسیار شدید می رود و در صورتی كه به نقطه ای از زمین برخورد كند تاثیراتی همچون یك زلزله 8 ریشتری خواهد داشت كه اثر تخریبی آن 65 هزار برابر بمب اتمی خواهد بود كه در سال 1945 در شهر هیروشیما منفجر شد. در این صورت در شعاع 300 كیلومتری هیچ موجود جانداری باقی نخواهد ماند. دانشمندان سرعت حركت این شهاب سنگ در صورت برخورد با زمین را 50 كیلومتر در ثانیه تخمین زده اند. نگرانی دیگر آنها از برخورد آپوفیس به زمین ،تاثیرات جوی و زیست محیطی پس از این برخورد خواهد بود. ممكن است در اثر شدت این برخورد تغییراتی در جو زمین همچون غبار شدید به وجود آید كه نور رسانی خورشید را با اختلال مواجه كند.
نگرانی دیگر دانشمندان در سال های اخیر از فاصله گرفتن ماه از زمین است . قمر ماه هر ساله حدود 4 سانتی متر از زمین دورتر می شود و این دوری سبب می شود كه از سرعت حركت وضعی زمین (حركت زمین به دور خودش ) كاسته شود . نگرانی دانشمندان این است كه هر چه سرعت حركت زمین به دور خودش كمتر شود نیمكره ای بیشتر در معرض نور خورشید خواهد بود و نیمكره ای كمتر و این با گرم تر بودن نیمكره ای از زمین و سردتر شدن نیمكره ای دیگر ،اكو سیستم طبیعی زمین را به هم خواهد زد.
این نگرانی ها جدای از نگرانی هایی است كه در اثر افزایش تصاعدی گازهای گلخانه ای و گرمایش زمین ، این كره خاكی قابل حیات را در معرض تهدید قرار داده است. دمای زمین به نسبت 100 سال پیش بیش از 4 در جه گرم تر شده است و تخمین شده می شود كه اگر اقداماتی جدی در كاهش تولید گازهای كربنیك صورت نپذیرد تا پایان قرن حاضر پدیده های طبیعی همچون قطب ها و تمامی جانداران ساكن در آنها در معرض تهدید جدی خواهند بود 125 میلیون سال قبل برخورد یك شهاب سنگ عظیم به زمین علاوه بر اینكه نسل جاندارانی همچون دایناسورها را منقرض كرد باعث ایجاد یك عصر یخبندان چند صد هزار ساله شد كه اكثر موجودات زمین را منقرض ساخت. اگر مسیر حركت این شهاب سنگ به خوبی قابل پیش بینی و اندازه گیری باشد امید دانشمندان این است كه بتوانند با شلیك موشك هایی مسیر آن را عوض كرده و مانع برخورد آن با زمین شوند . اما نگرانی اصلی این است كه پس از عبور این شهاب سنگ ازفاصله 30 هزار كیلومتری زمین در سال 2029 ، مسیربازگشت مجدد آن به زمین در سال 2036 كمتر قابل پیش بینی است. .
