شیوه خود مومیایی کردن یکی از سووال برانگیزترین و عجیب ترین روش‌های خودکشی است که در وهله اول غیر ممکن به نظر می‌آید. در این پیام سعی کرده ایم تا حد مقدور از کنجکاوی شما بکاهیم.
سو کیو شین بوسیو اسم روشی است که راهبان ژاپنی با تکیه بر تعالیم بودا از خود اختراع کردند. این شیوه بعد‌ها به چین هم رسید. مخترع این روش
Shingon
بنیان گذار مدارس
Kukai
بوده که در دوره‌ی تانگ‌ها در کشور ژاپن زندگی می‌کرده است.
اما چطور کسی می‌تواند خودش را مومیایی کند؟ مگر ممکن است؟
خود مومیایی را فقط راهبان اعظم انجام می‌داده اند و برای راهب اعظم شدن بیشتر از ۲۵ سال زحمت، تعلیم و یادگیری در مکتب بودا لازم بوده است. اما مراحل خود مومیایی کردن عبارت است از:
۱- کشیش مقدس مرحله ی ۱۰۰۰ روزه ای را شروع می‌کرد تا تمام چربی بدن خود را بسوزاند و در این مدت فقط از مغز آجیل مانند مغزه پسته تغذیه می‌کرد. همچنین فرد مورد نظر باید تمرینات سخت فیزیکی را هم انجام می‌داد تا این فرایند سریع تر انجام شود.
۲- در مرحله ی دوم هم که مثل مرحله‌ی قبل ۱۰۰۰ روزه بوده، راهب مقدس باید از ریشه یا پوست درختانی همچون کاج تغزیه می‌کرده است. البته همراه این ریشه‌ها از شیره‌ی درخت
urushi
که سمی است استفاده می‌شده تا کشیش مقدس دچار تهوع مکرر شود و تمام آب بدنش را از دست بدهد.
۳- در مرحله ی آخر هم کشیش مقدس را در داخل یک جعبه گذاشته، درش را قفل می‌کردند و هواکش‌های مخصوصی را به این جعبه ارتباط می‌دادند.
کنار کشیش زنگی گذاشته می‌شد تا هر روز یک بار آن را تکان دهد تا دیگران بدانند هنوز در قید حیات است. وقتی که صدای زنگ قطع می‌شد، محوطه را مهر و موم می‌کردند و به صورت عبادتگاه در می‌آوردند. اگر روزی به ژاپن سفری داشتید حتما سری به معابد
Shingon
بزنید، چون راهبان اعظمش، خود مومیایی شده اند. البته این بناها آنقدر مشهورند که تورهای سفر به ژاپن معمولا دیدار از آن‌ها را در برنامه‌های خود می‌گنجانند.
خود مومیایی کردن در اواخر قرن ۱۸ ممنوع اعلام شد. از بین صد‌ها راهبی که خود مومیایی کردن را شروع کردند، تنها ۱۶ تا ۲۴ فرد در ژاپن کشف شده اند که توانسته اند کار را تمام کنند. باقی راهبان نتوانستند مراحل لازم را به پایان برسانند و در اواسط راه مجبور به انصراف شدند. با وجودی که خود مومیایی کردن ممنوع است در سال ۲۰۱۰ در توکیو کشف شد که فردی دست به اقدام ناموفقی در این زمینه زده است.
سو کیو شین بوسیو اسم روشی است که راهبان ژاپنی با تکیه بر تعالیم بودا از خود اختراع کردند. این شیوه بعد‌ها به چین هم رسید. مخترع این روش
Shingon
بنیان گذار مدارس
Kukai
بوده که در دوره‌ی تانگ‌ها در کشور ژاپن زندگی می‌کرده است.
اما چطور کسی می‌تواند خودش را مومیایی کند؟ مگر ممکن است؟
خود مومیایی را فقط راهبان اعظم انجام می‌داده اند و برای راهب اعظم شدن بیشتر از ۲۵ سال زحمت، تعلیم و یادگیری در مکتب بودا لازم بوده است. اما مراحل خود مومیایی کردن عبارت است از:
۱- کشیش مقدس مرحله ی ۱۰۰۰ روزه ای را شروع می‌کرد تا تمام چربی بدن خود را بسوزاند و در این مدت فقط از مغز آجیل مانند مغزه پسته تغذیه می‌کرد. همچنین فرد مورد نظر باید تمرینات سخت فیزیکی را هم انجام می‌داد تا این فرایند سریع تر انجام شود.
۲- در مرحله ی دوم هم که مثل مرحله‌ی قبل ۱۰۰۰ روزه بوده، راهب مقدس باید از ریشه یا پوست درختانی همچون کاج تغزیه می‌کرده است. البته همراه این ریشه‌ها از شیره‌ی درخت
urushi
که سمی است استفاده می‌شده تا کشیش مقدس دچار تهوع مکرر شود و تمام آب بدنش را از دست بدهد.
۳- در مرحله ی آخر هم کشیش مقدس را در داخل یک جعبه گذاشته، درش را قفل می‌کردند و هواکش‌های مخصوصی را به این جعبه ارتباط می‌دادند.
کنار کشیش زنگی گذاشته می‌شد تا هر روز یک بار آن را تکان دهد تا دیگران بدانند هنوز در قید حیات است. وقتی که صدای زنگ قطع می‌شد، محوطه را مهر و موم می‌کردند و به صورت عبادتگاه در می‌آوردند. اگر روزی به ژاپن سفری داشتید حتما سری به معابد
Shingon
بزنید، چون راهبان اعظمش، خود مومیایی شده اند. البته این بناها آنقدر مشهورند که تورهای سفر به ژاپن معمولا دیدار از آن‌ها را در برنامه‌های خود می‌گنجانند.
خود مومیایی کردن در اواخر قرن ۱۸ ممنوع اعلام شد. از بین صد‌ها راهبی که خود مومیایی کردن را شروع کردند، تنها ۱۶ تا ۲۴ فرد در ژاپن کشف شده اند که توانسته اند کار را تمام کنند. باقی راهبان نتوانستند مراحل لازم را به پایان برسانند و در اواسط راه مجبور به انصراف شدند. با وجودی که خود مومیایی کردن ممنوع است در سال ۲۰۱۰ در توکیو کشف شد که فردی دست به اقدام ناموفقی در این زمینه زده است.
