جشنواره فیلم ساندنس۲۰۱۱ به فیلم«شرایط» که به تجربیات دو دختر ثروتمند ایرانی در حوزه موسیقی، کلوپ‌های زیرزمینی، و تمایلات جنسی نسبت به هم، می پردازد تندیس خود را اعطا کرد.
این فیلم به دلیل تمایلات همجنسگرایی موجود در آن، ابراز شخصیت، و پرداختن موانع به اصطلاح فرهنگی در ایران، توجهات زیادی را در این جشنواره به خود جلب کرد.
کارگردان فیلم، که یک زن ایرانی‌الاصل متولد آمریکاست، این فیلم را در لبنان ساخته است. وی به رویترز اظهار داشته است: «امیدوارم با این کار زمینه جدیدی در سینمای ایران به وجود آورده باشم. این فیلم به مسائل زیادی می‌پردازد که سینمای ایران قبلا به آنها توجهی نداشته است از جمله تمایلات جنسی، مذهب، تعصب، عقده‌های روحی.»
جشنواره فیلم ساندنس (Sundance Film Festival) نام جشنواره سینمایی است که از سال ۱۹۹۱ میلادی در ایالت یوتای آمریکا آغاز به کار کرده است. هدف تاسیس این جشنواره حمایت از فیلم‌ها و فیلم‌سازان مستقل عنوان شده است. این جشنواره در ماه ژانویه هر سال در بخش‌هایی چون مستند، درام و فیلم‌های آمریکایی و جهان برگزار می‌شود.
کارگردان فیلم، که یک زن ایرانی‌الاصل متولد آمریکاست، این فیلم را در لبنان ساخته است. وی به رویترز اظهار داشته است: «امیدوارم با این کار زمینه جدیدی در سینمای ایران به وجود آورده باشم. این فیلم به مسائل زیادی می‌پردازد که سینمای ایران قبلا به آنها توجهی نداشته است از جمله تمایلات جنسی، مذهب، تعصب، عقده‌های روحی.»
جشنواره فیلم ساندنس (Sundance Film Festival) نام جشنواره سینمایی است که از سال ۱۹۹۱ میلادی در ایالت یوتای آمریکا آغاز به کار کرده است. هدف تاسیس این جشنواره حمایت از فیلم‌ها و فیلم‌سازان مستقل عنوان شده است. این جشنواره در ماه ژانویه هر سال در بخش‌هایی چون مستند، درام و فیلم‌های آمریکایی و جهان برگزار می‌شود.
"شرایط" و جنسیت در ایران
"شرایط" ساختۀ مریم کشاورز کارگردان ایرانی تبار، متولد آمریکا نیز دیگر فیلم جشنوارۀ ساندنس ساخته ای دراماتیک است.
این فیلم نگاهی دارد به خانواده ای نوگرا در تهران. فیلم زندگی دختر شانزده سالۀ این خانواده، عاطفه و دوست او شیرین را نشان می‌دهد که پدر و مادرش به دلیل مخالفت با حکومت ایران اعدام شده‌اند.
این دو مانند بسیاری از دختران همسن خود در حال تجربۀ دوستی‌های نوجوانی
و آشنایی با جنسیت خود هستند. آن هم در جامعه ای سرکوبگر که توجه چندانی به زنان ندارد.
آنها طغیان خود را با مصرف مواد مخدر و شرکت در میهمانی‌های شبانه یا کلوپ‌های زیرزمینی نشان می‌دهند. با این حال تنها عصیان واقعی آنها در تخیلات شان رخ می‌دهد.
مریم کشاورز، کارگردان فیلم براساس تجربه های شخصی سویه‌ای را از زندگی مردم ایران به نمایش می گذارد که خود آن را دیده است.
او دربارۀ فیلم خود می گوید:« ساخت فیلم کار دشواری بود، چون به موضوع‌هایی می‌پردازد که قبلا زیاد به آنها پرداخته نشده است. برای نمونه موضوع های جنسیت، مذهب، افراط گرایی و تعصب از آن جمله هستند. امکان فیلم برداری آن در ایران وجود نداشت؛ چون می‌خواستم واقعیت‌ها را بگویم و صحنه‌ها واقعی باشند. بنابراین صحنه‌ها را در لبنان فیلم برداری کردیم.»
